Ամրոցի դարպասը ներսից բացողները ծախված մարդիկ են

Ընտանիքը պետության բջիջն է. եթե հիվանդանա ու քայքայվի բջիջը, կհիվանդանա ու կմահանա նաև մարմինը: Ընտանիքը նաև հասարակության հիմքն է. չկա ընտանիք, չկա հասարակություն, չկա հասարակություն, չկա պետություն, վտանգված է ազգի ֆիզիկական, տարածքային, լեզվական, բարոյահոգեբանական, մշակութային ինքնության պահպանումը: Ո՞Ւմ է ձեռնտու հայ ընտանիքների քայքայումը և, ինչպես ժողովուրդն է ասում՝ մտնելը մատի ու մատանու արանքը: Ընտանիքում հակասությունները միշտ էլ եղել են: Կարծում եմ՝ երիտասարդ ընտանիքների ամրությամբ պիտի մտահոգվեն և՛ պետությունը՝ իր բժշկական ու հոգեբանական անվճար դասընթացներով, և՛ եկեղեցին՝ բարոյադաստիարակչական հետաքրքիր և ուսուցողական քարոզներով և չսահմանափակվի միայն պսակադրության արարողությամբ և «Տե՞ր ես, որդյակ» ու «Հնազա՞նդ ես, դուստրս» խոսքերով: Իսկ ինչ վերաբերում է հասարակական կազմակերպություններին, այդ թվում`գենդերային հավասարություն քարոզող և ընտանեկան բռնությունների դեմ պայքարող գրանտային կազմակերպություններին, ապա, եթե նրանք իրոք սրտացավ են, ճիշտ կլինի, որ երիտասարդների և մանավանդ նորապսակների հետ բարոյադաստիարակչական աշխատանք տանեն, տղամարդկանց կրթեն և սովորեցնեն մեր ազգային լավագույն ավանդույթները ընտանեկան հարաբերություններում, պատվաստեն նրանց մեջ հարգանք կնոջ ու երեխաների հանդեպ: Տղամարդուն պետք է կրթել, որ նա իմանա` կնոջ հանդեպ բուռն սերն ու քնքշանքը պետք է դրսևորի ոչ միայն սիրահարության ամիսներին, այլև ամբողջ կյանքում: Շատ տղամարդիկ թյուրիմացաբար կարծում են, թե իսկական տղամարդը պետք է լինի կոպիտ, հայհոյող, ժամանակ առ ժամանակ պիտի ծեծի կնոջը, իսկ երեխաների հանդեպ «հայրական խստությունը» պետք է արտահայտի նրանց ծեծելով և վախի զգացում առաջացնելով: Դա մեծագույն մոլորություն է: Տղամարդը պետք է հիշի ու չմոռանա՝ միևնույն է, կինը լվանում և արդուկում է նրա հագուստը, կերակուր է պատրաստում, անկողին է մտնում նրա հետ: ՈՒ այդ ամենը, եթե կինը ոչ թե սիրով է անում, այլ որպես պարտականություն, երբեմն էլ՝ որպես ծանր պարտականություն, քանի որ չի սիրվում, հետևաբար նաև ինքը չի սիրում իր ամուսնուն, այդ պարագայում տղամարդու կյանքը դառնում է անիմաստ, անփայլ ու գորշ, և նա հետաքրքրություն է փնտրում դրսում՝ կործանման տանելով ընտանիքը: Կինը նույնպես տառապում է հոգեպես, բայց հանուն երեխաների և համաձայն իր բարոյական և ընտանեկան ըմբռնումների՝ դրսում չի փնտրում մխիթարություն: Թեև օտարամուտ և «ազատամիտ» հորջորջվող գաղափարների, գեղարվեստական ֆիլմերի,հաղորդումների ձևով այդ գաղափարները սողոսկում են ընտանիք և ավերածություններ են անում երիտասարդ աղջիկների ու կանանց և տղամարդկանց հոգիներում: Ահա այսպիսի թույլ հիմքեր ունեցող և չկայացած ընտանիքներն էլ դառնում են գենդերային հավասարություն քարոզող օտար կազմակերպությունների զոհը, իսկ այդ օտարներին օժանդակում են հենց մատի ու մատանու արանքը մտնող մեր գրանտակերները: Այստեղից հետևություն` օտար երկրներից սնվող մեր տեղական կազմակերպությունները ամրոցի դարպասը ներսից բացող ծախված մարդիկ են, ովքեր մեկ բնութագրում ունեն ժողովրդի կողմից...

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• «Մեծ ոճիրը»
• Не так ст­рашен черт, как его малюют!
• Արա­րատ Միր­զո­յան, Ձեր հրա­ժա­րու­մը փա­րի­սե­ցիու­թ­յուն է
• Ինչու՞ են մա­հա­նում մեր զին­վոր­նե­րը՝ դեռ չհայ­րա­ցած մեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րը
• Ինչպես միշտ՝ Կալաշնիկով
• Որտե՞ղ է տրամաբանությունը` արդարության հետ միասին
• Ես խղճում եմ մոլորյալներին
• «Սահման քաջանց զենքն է յուրյանց»
• Մենք հաղթում ենք նաև պաշտպանվելիս
• «Գետի ջրերին արցունք մի՛ խառնիր»
• Օրհնեցե՛ք, սրբազան հայրեր
• Հարգենք ինքներս մեզ ու մեր մեծերին, և մեզ կհարգեն ու մեզնից կակնածեն օտարները
• Չի՛ կարելի հայրենիքը փոխանակել մի կտոր հացի հետ
• Հազար զենք էլ լինի, եթե սահմանդ պահող չլինի ու զենքդ կիրառող չլինի...
• Հապաղելու ժամանակ չունենք
• Հարյուր երկու տարին քի՞չ է, թե՞ շատ
• «Հայերին անընդհատ բռնության մեջ չի կարելի պահել, որովհետև նրանք բռունցքվում են»
• Ընտանի՞ք, թե՞ անհատ, ընտանի՞ք, թե՞ պետություն
• Քրիստոնեության և իսլամի միջև չկան քաղաքական հակասություն և թշնամանք
• Դարձյալ անմեղ հայի արյուն է թափվում օտար երկրում

Մեկնաբանություններ